بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند بافت همبندی و ممبران قابل جذب کلاژنه گاوی (biomend) در پوشش سطح ریشه های عریان شده

بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند بافت همبندی و ممبران قابل جذب کلاژنه گاوی (biomend) در پوشش سطح ریشه های عریان شده  دکتر محمد تقی چیت سازی* - دکتر هدایت اله گلستانه** -* استادیار گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. -** استادیار گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. چکیده زمینه و هدف: یکی از شایعترین بیماریها در جوامع انسانی، بیماریهای پریودنتال می باشد و در میان این بیماریها تحلیل لثه فراوانی قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی مقایسه ای میزان پوشش سطوح عریان ریشه دندانها به وسیله دو تکنیک: بازسازی هدایت شده نسجی با کاربرد ممبران قابل جذب از جنس کلاژنه گاوی (biomend) و پیوند بافت همبندی به روش harris می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه مداخله ای از نوع کار آزمایی بالینی شاهددار می باشد و اطلاعات جمع آوری شده از طریق مشاهده، مصاحبه و ثبت در فرم اطلاعاتی بدست آمد. دراین تحقیق بیست دندان قدامی و پرمولر با تحلیل لثه cli, ii میلر در سمت باکال فک بالا و پایین به طور تصادفی بعد از آموزش بهداشت و کنترل، به وسیله دو تکنیک بازسازی هدایت شده نسجی و پیوند بافت همبندی تحت درمان قرار گرفتند. برای انجام پیوند بافت همبندی ازروش harris و در تکنیک بازسازی هدایت شده نسجی با یک انسیزیون سالکولار و دو انسیزیون مایل آزاد کننده، فلپ به صورت full thickness جهت اکسپوز کردن استخوان کنار زده شد سپس فلپ به صورت split به طرف آپیکال جهت تسهیل در کرونالی کردن فلپ ادامه داده شد و ممبران در ناحیه تحلیل طوری تطابق یافت که حداقل سه میلی متر از نواحی طرفی و آپیکالی بر روی استخوان قرا ر گیرد و در نهایت فلپ با بخیه sling به صورت کرونالی قرار گرفت. بیماران در هر دو گروه در فواصل زمانی یک هفته ، دو هفته ، یک ماه و شش ماه ویزیت شدند و بعد از شش ماه ، اطلاعات بدست آمده از بیماران که شامل عمق تحلیل ، عمق شیار لثه ای ، میزان عرض لثه چسبنده و میزان پوشش ریشه برحسب میلی متر و درصد بود که بر مبنای آزمون wilcoxaon signed ranks برای مقایسه قبل و بعد از عمل و آزمون u-mann-whitney برای مقایسه دو روش به کار برده شده، با نرم افزار رایانه ای spss مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین و انحراف معیار درصد پوشش ایجاد شده شش ماه بعداز درمان 2/10%±22/71% و با روش بافت همبندی 06/16%±67/80% در صد بود و اختلاف معنی داری را نشان نمی داد. (134/0.(p= هر دو روش کاهش مشابهی را در عمق تحلیل و عمق پروبینگ نشان داد.کاربرد پیوند بافت همبندی در مقایسه با روش بازسازی هدایت شده نسجی حصول لثه چسبنده بیشتری را نشان داد. میانگین و انحراف معیار این متغیر برای پیوند بافت همبندی 33/0±47/4 و برای روش بازسازی هدایت شده نسجی 34/0±73/1 بود که از نظر آماری اختلاف بین دو گروه معنی دار بود (001/0(p<. نتیجه گیری: هر دو روش برای پوشش سطوح عریان ریشه ها پیش آگهی خوبی دارند ولی در مواقعی که نیاز به افزایش عرض لثه چسبنده باشد روش پیوند بافت همبندی مطلوبتر است. در مقابل، در مواقعی که نیاز به افزایش لثه کراتینیزه نباشد ممبران قابل جذب به دلیل عدم نیاز به ناحیه دهنده مناسبتر می باشد. واژه های کلیدی: پیوندبافت همبندی - ممبران قابل جذب - تحلیل لثه - بازسازی هدایت شده نسجی